Oaza 1

Bogata faktura i głębia materii budują w obrazie surową, organiczną przestrzeń, w której ślady przeszłości splatają się z abstrakcyjną narracją. Postrzępiona struktura worka jutowego i gęsto nałożone warstwy farby tworzą wrażenie erozji, rozpadu i ponownego scalania elementów – jakby fragmenty rzeczywistości uległy procesowi transformacji.

Kolorystyka opiera się na ziemistych tonacjach – ciepłych beżach, przygaszonych brązach i głębokich szarościach, które przełamuje subtelna obecność turkusowych akcentów. Te chłodne refleksy wprowadzają do kompozycji element ożywienia, kontrastując z surowością materiału i dodając przestrzeni wielowymiarowości.

Wyraźne ślady przetarć, pionowych i poziomych podziałów oraz drobnych reliefów sugerują działanie czasu – ścieranie, odkrywanie ukrytych warstw, a może pozostawianie po sobie śladów historii. Powierzchnia, pełna napięć między gładkimi i chropowatymi partiami, sprawia wrażenie, jakby obraz był materialnym zapisem mijających chwil, pamięci zatrzymanej w fakturze.

Kompozycja balansuje na granicy pomiędzy porządkiem a spontanicznością, między kontrolowaną strukturą a organicznym przypadkiem. Otwiera przestrzeń dla odbiorcy, skłaniając do refleksji nad ulotnością i trwałością, nad tym, co ujawnione, a tym, co pozostaje w ukryciu. Obraz jest częścią cyklu zatytułowanego "Oaza".

Opis cyklu:

Cykl „Oaza” to więcej niż tylko obrazy – to głęboka podróż w głąb ludzkiej duszy, która przenosi widza w świat abstrakcji, pełen odcieni ziemi z delikatnym akcentem szmaragdu. Te abstrakcyjne pejzaże zapraszają do refleksji nad naszym miejscem w naturze i istnieniu. Każdy obraz staje się okazją do kontemplacji, zatrzymania się i odkrywania wewnętrznej harmonii oraz intymnej interakcji z otaczającą nas przyrodą.

Kolorystyka cyklu – brązy, beże, kremy i subtelna siena palona – oddaje harmonię ziemi i natury, wprowadzając poczucie stabilności oraz spokoju. Brąz, symbolizujący fundament naszego istnienia, stanowi odniesienie do źródeł życia, podczas gdy beż wprowadza atmosferę równowagi i harmonii. Siena palona, bogata w historię i tradycję, skłania ku refleksji nad przemijaniem i nieustannym cyklem natury. Natomiast delikatna nitka szmaragdu dodaje życia, symbolizując nadzieję oraz życiodajny wzrost.

Strukturalne kompozycje każdego obrazu zachęcają do introspekcji i odkrywania głębszych warstw istnienia. Każde płótno jest jak oaza spokoju i ukojenia dla duszy, która odnajduje w nim wytchnienie od zgiełku codzienności. „Oaza” to spotkanie z tajemnicą, która skłania do myślenia i pyta o sens naszego bytu, będąc nie tylko estetycznym doznaniem, lecz także prowokacją intelektualną i duchową.

Cały cykl stawia pytania o nasz związek z naturą, miejsce w kosmosie i nasze duchowe poszukiwania. „Oaza” staje się metaforą dla dążenia do spokoju i sensu w ciągle zmieniającym się oceanie życia. To sztuka, która nie tylko bawi oko, ale również skłania do refleksji nad głębszymi znaczeniami egzystencji.