Paroksyzmy kruchego bytu 04 - Koszula

Obraz eksploruje ulotność, tradycję i związki między przeszłością a teraźniejszością, odwołując się do osobistych wspomnień artystki. W czasach szkolnych tańczyła w zespole ludowym, gdzie rytm polki i oberka wypełniał jej codzienność. Choć od lat już nie tańczy, echo tamtych chwil wciąż w niej rezonuje – jak taniec, który wybrzmiewa długo po zakończeniu melodii. To wspomnienie młodzieńczej pasji i radości staje się symbolem ulotnej energii życia, przenikając jej twórczość i splatając się z refleksją nad nieuchronnym przemijaniem.

Kompozycja obrazu oparta jest na asamblażu z surowych, organicznych materiałów. Tło stanowi gruby fragment worka jutowego, zamocowany na prostokątnej ramie grubymi sznurami, co nadaje mu surowy, trójwymiarowy charakter. Widoczne na prawej stronie naturalne tekstury juty i subtelne ślady zacieków w odcieniach czerni wprowadzają wrażenie materii naznaczonej czasem. Centralnym punktem kompozycji jest czarna, lniana, ludowa koszula damska – lekko zmięta, z wyraźnymi marszczeniami i delikatnym haftem. Jej materiał pokrywa ciemna farba, nadająca jej matowy, ciężki wygląd. Koszula wydaje się „zamknięta” w przestrzeni obrazu, jakby zatrzymana w czasie – symbolizując zarówno zakorzenienie w tradycji, jak i tęsknotę za minionym rytmem życia.

Praca powstała w ramach Projektu "Less Waste w odniesieniu do sztuki", sfinansowanego przez Unię Europejską w ramach inicjatywy NextGenerationEU i pokazywana była na wystawach w Rzeszowie, Łańcucie i Jasienicy Rosielnej.